ZOObacz 10 urodziny Patryka. ⋆

Zorganizować prawie nastolatkowi urodziny, to jak się okazało, nie takie proste. Sala zabaw już raczej odpada, domówka też się jakoś nie kleiła. Postanowiliśmy zabrać Solenizanta i ekipę do ZOO. Był tort godny miłośnika futbolu, były niezdrowe chipsy, żelki, soki i cola. I dużo fajnej wspólnej zabawy. Pogoda również dopisała, więc kilka godzin na świeżym powietrzu porządnie nas dotleniło.

ZOO znajduje się w Dolinie Charlotty. Jadąc trasą 21 ze Słupska do Ustki, na wysokości Włynkówka skręcamy w prawo, następnie dojeżdżamy do Strzelina i na pierwszym skrzyżowaniu skręcamy, po raz kolejny w prawo w kierunku Strzelinka, po około 5 minutach jesteśmy na miejscu. Z dala od miejskiego zgiełku i gwaru, otoczeni bukowymi lasami i zauroczeni malowniczym jeziorem Zamełowskim. To prawdziwa oaza ciszy, spokoju i relaksu. Podążamy w kierunki tabliczki z napisem ZOO Charlotta. Dla dzieci miejsce wymarzone. Najpierw wchodzimy do ogrodu bajek, który jest pierwszym etapem spaceru po Ogrodzie Zoologicznym. Przepięknie rzeźbione i pomalowane ławki w kształtach postaci z bajek przykuwają naszą uwagę a dzieci pobudzają do zabawy;)

Szukamy miejsca na urodzinowe przyjęcie. Niestety po krótkim ZOO-maratonie nie udało nam się nigdzie wyczaić stolika, postanawiamy zatem skorzystać z gościnnie nastawionych ławkowych zwierzaków i tam rozłożyć nasz urodzinowy ekwipunek. Właściwie dla dzieci to bez różnicy na czym będą jadły, byle już poczuć smak tej apetycznie wyglądającej zielonej murawy. Jeszcze ostatnie przygotowania i Patryk, przy śpiewie „sto lat”, do którego dołącza się trel okolicznego ptactwa, dmucha swoja dziesiątkę. Tort zostaje błyskawicznie podzielony i już po chwili znika w łakomych brzuszkach. Pamiątkowy zielony kolor murawy pozostaje jednak jeszcze na długo na naszych ustach i uzębieniu 🙂

Fotka z najlepszym kumplem.

Po urodzinowym poczęstunku wyruszyliśmy dalej. Zaliczając piwnicę krzywych luster u Jasia i Małgosi. Lustra były nieco przybrudzone, więc zdjęcia wyszły nie za ciekawie, ale śmiechu było do bólu brzucha:)

Gościnnie przyjął nas Czerwony Kapturek. Co prawda drewniany wilk akurat spał, ale maluchy i tak czuły pewne obawy aby podejść bliżej.

Na swędzący nos, dobry był pazur Kota w Butach.

Wspólna fotka u Pinokia.

Z ogrodu bajek wyprowadził nas bociek gospodarz, który przechadzał się pomiędzy odwiedzającymi ZOO. Zbytniej bliskości jednak nie tolerował, śmiałków odstraszał swoim ostrym dziobem.