Szczęśliwe dziecko, to…

Za chwilę, nasze dzieci wrócą do przedszkola czy szkoły.
Nie zapominajmy, że to co dla nas wydaje się być sukcesem, dla nich wcale nie musi nim być.

– Słuchajmy własnych dzieci, nie własnych niespełnionych marzeń i pragnień!
– Spójrzmy na świat ich oczami, na chwilę zamykając swoje!
– Dzieci nie muszą i nie chcą być naszą kopią. Myślą, pragną, czują i pragną być rozumiane w swojej inności i niepowtarzalności.
– Dzieci posiadają własną mądrość, pragną poznawać i uczyć się świata. Dajmy im możliwość spotkania ze światem realnym, nie wirtualnym!
– Niech słowa: „nie mam czasu” nie będą przez nich najczęściej odbieranym komunikatem. Nie posiadamy nic ważniejszego, czemu winniśmy poświęcić nas czas!
– Nie manipulujmy informacjami i wydarzeniami ! Dziecko szybko odkryje nasze kłamstwa i straci źródło, z którego czerpało pierwsze prawdy.
– Pochylajmy się często, aby doświadczało co to wrażliwość, delikatność i spokój.
– Puszczajmy dziecko przodem, aby nabierało do siebie zaufania.
– Pozwólmy mu zostawać w tyle, wtedy zrozumie, że ostatni, nie znaczy najgorszy.

Nie ma na świecie takiej ilości ciepła, dobra, uśmiechu, czułości i czasu, która mogłaby zepsuć nasze dziecko!
I pamiętajmy, że dziecko nie potrzebuje idealnych rodziców!
Potrzebuje mamy i taty z krwi i kości. Takich, którzy są odważni i się boją, śmieją się i płaczą, kłócą się i godzą, popełniają błędy i za nie przepraszają,
Potrzebuje rodziców, dla których będzie kimś najważniejszym na świeci, kimś kogo się nie opuszcza, nie zostawia i kocha na zawsze.